معنی مذاب بودن | جدول یاب

حل جدول

مذاب بودن

گداختگی

لغت نامه دهخدا

مذاب

مذاب. [م ُ] (ع ص) (از «ذوب ») گداخته. (دستورالاخوان) (زمخشری) (برهان قاطع). گداخته شده. (غیاث اللغات). آب شده. مایعگشته. (ناظم الاطباء). نعت مفعولی از اِذابه. ذوب شده:
دولت میر قوی باد و تن میر قوی
بر کف میر می سرخ چو یاقوت مذاب.
فرخی.
به کنیت ملک الشرق کآسمانش نوشت
به سکه ٔ رخ خورشید بر به زر مذاب.
خاقانی.
دوش ز نوزادگان دعوت نو ساخت باغ
مجلسشان آب زد ابر به سیم مذاب.
خاقانی.
عاشق صادق به زخم دوست نمیرد
زهر مذابم بده که ماء معین است.
سعدی.
به هوای لب شیرین دهنان چند کنی
جوهر روح به یاقوت مذاب آلوده.
حافظ.

مذاب. [م َ] (ع ص) (از «ذ و ب ») گداخته. آب شده. مایعگشته. (ناظم الاطباء). رجوع به مُذاب شود.

عقیق مذاب

عقیق مذاب. [ع َ ق ِ م ُ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) کنایه از اشک خونین باشد. (آنندراج). || کنایه از می سرخ:
هوای مشرق تارتر از سیاه شبه
هوای مغرب رنگین تر از عقیق مذاب.
عمعق.
عقیق لب صنما تا جدایم از بر تو
همی حسد برد از اشک من عقیق مذاب.
ادیب صابر (از آنندراج).

بهرمان مذاب

بهرمان مذاب. [ب َ رِ ن ِ م ُ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) کنایه از شراب لعلی. (انجمن آرا).

بیجاده ٔ مذاب

بیجاده ٔ مذاب. [دَ / دِ ی ِ م ُ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) خون و می سرخ و زعفرانی. (آنندراج). خون و شراب سرخ و شراب زعفرانی رنگ. (ناظم الاطباء).

سیم مذاب

سیم مذاب. [م ِ م ُ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) نقره ٔ گداخته. || مجازاً، آب صاف. || شراب صاف. (برهان) (فرهنگ رشیدی) (آنندراج).

لعل مذاب

لعل مذاب. [ل َ ل ِ م ُ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) صاحب برهان گوید: به معنی لعل گداخته و کنایه از شراب لعلی انگوری باشد و نیز کنایه از خون هم هست که بعربی دم گویند. صاحب آنندراج گوید: کنایه از شراب سرخ انگوری است. شراب:
از پی تفریح طبعو زیور حسن طرب
خوش بود ترکیب زرین جام با لعل مذاب.